wejście

babcie muszą trzymać się razem! nawet jeśli ta nie wyglądała tak milutko jak ta druga. wchodząc na bal, od razu jednak swoja poznała swego i podeszła.
- to już nie na nasze lata, kochaniutka. - odezwała się wyjątkowo niskim włosem.

zmrużyła oczy, przyglądając się tej staruszce, która nie miała u kawalerów szans.
- ja sobie mogę kawalerów pięciu wyczarować, nie muszę za nimi biegać ze szminką na twarzy. - oznajmiła. jej twarzy to nawet już szminka by nie pomogła... ale wiedźma wiedziała wszystko i już zdążyła się zorientować, że babcia jest żywym monitoringiem, o tak! nie zamierzała jej sprzedawać żadnych ploteczek.

uwadze elżbiety nie umknęły panie stojące przy wejściu. i ona była w podeszłym wieku, więc podeszła do nich, żeby się spróbować zaprzyjaźnić i wpasować. -dobry wieczór, miłe panie - uśmiechnęła się, wtrącając się babkom w rozmowę.

królowa elźbieta, jak to prawdziwa obywatelka wielkiej brytanii i patriotka, uwielbiała gorące herbatki. piła je mniej więcej 12 razy dziennie. - witajcie, witacie - powiedziała dumnie, poprawiając dłonią swoje bielutkie jak śnieg loczki. uśmiechnęła się pod nosem. dobrze, że ubrała dzisiaj te piękne sandałki, odsłaniające jej niezadbane paluszki u stóp.

elżbieta była wrażliwa jeśli chodziło o jej włosy, czy ogólnie wygląd. na pewno nie pozwoli wiedźmie zrujnować swojej cudownej fryzury. każdy jeden włosek był wart wiele. cała była ubezpieczona na miliony funtów. - mam misję do spełnienia - zaczęła. - chcę zobaczyć jak bawią się moi kochani podwładni - spojrzała w kierunku wielkich drzwi.

pokiwała głową, biorąc pod uwagę prośby obydwóch babuniek. musiała to dobrze przemyśleć. w końcu nie tylko wiedźma i babcia chciały potowarzyszyć królowej eli, to była do podjęcia bardzo ciężka decyzja. - w takim razie dziś będziemy się bawić razem - oznajmiła uroczyście. najwyżej potem je zgubi, aby obczaić inne straszydła.

smutne, że babcia chciała wyeliminować wiedźmę i mieć elżbietę całą dla siebie! szczególnie, że wiedźma potrafiła przecież zrobić swoje czary-mary i abrakadabra i taka babcia wcale nie miała z nią szans.
- to od czego zaczynamy, królowo? jest tyyyle do roboty! - aż zaklaskała w podekscytowaniu i ząb jej wypadł, więc schowała go do kieszeni.

elżbieta cieszyła się, że ją tak ciepło zaakceptowały. czyli tak jak się tego spodziewała i jak powinny. gdyby były dla niej niemiłe, to niestety musiałaby się tym zająć. i obie by mogły nagle, w niewyjaśnionych okolicznościach zaginąć. taki klops. na szczęście nie musiała się fatygować, tylko się po prostu dobrze bawić. - zdaję się na was moje kochane, pokażcie mi jak się bawi tutejsza ludność - rozkazała im, po czym zachichotała na słowa babci. - ja swojego kawalera mam w domu - powiedziała z dumą.

przed chwilą jeszcze babcia chciała z wiedźmą romansować, a teraz chciała podrywać kawalerów u boku królowej elżbiety! to się nie godzi. zaraz to babcia zaginie w niewyjaśnionych okolicznościach i to nie za sprawą królewskiej gwardii, a czarnej magii. wiedźma była jednak pokojowo nastawiona i chciała dzisiaj się wyszaleć, więc nie zamierzała żadnych hokus-pokus odprawiać.
- go tu nie ma, możesz zaszaleć! - machnęła ręką. - i to właśnie dlatego ja żadnego nie mam! same z nimi problemy. - dodała jeszcze. każdego jednego wrzucała zawsze do magicznego gara, tylko do tego się nadawali.

i może gdyby rzeczywiście była taką świetną czarodziejką, to z łatwością odgadłaby kim są obydwie staruszki. mogło by być ciekawie, ale w sumie po co sobie psuć zabawę. - oj, królowej tak nie wypada - przyłożyła dłoń w rękawiczce do ust. nie dotknęła ich jednak. nie chciała, żeby na tak drogim materiale został ślad po jej szmince! - chodźmy więc dziewczęta, czas zacząć zabawę - zaczęła powoli wchodzić po schodach. starość nie radość.

wiedźma miała swoje własne tajemnice, w końcu nie zawsze była odrażającą staruszką bez zębów, sama też była niegdyś piękna i młoda, ale o tym wszystkim dowiemy się później. poza tym kto powiedział, że sama wiedźma też nie miała ochoty na zasmakowanie królowej? przecież tak zachęcała ją do zapomnienia o swoim kawalerze w domu. jeszcze chwila, a będą się z babcią biły o elżbietkę.
- wasza wysokość pozwoli, że pomogę - wzięła królową pod rękę. babcia może zaczynać gdzieś indziej!